جشن رغایب یا جشن آرزوها که در مناطق مختلف آذربایجان به " اولولر بایرامی " شهرت دارد در خلخال و در شهر کلور به سبک و سیاق خاصی برگزار می شود .
اولین شب جمعه ماه رجب ،لیله الرغایب یا به عبارتی " شب آرزوها " ست که فضیلت بسیاری دارد و به منظور کسب هر چه بیشتر رحمت الهی و رسیدن به حوائج معنوی ، اعمالی نیز برای آن ذکر شده است .
اعتقاد ویژه اهالی منطقه بر آن است که چون در عید رغایب ، حضرت خدیجه ( س ) همه اموال و دارایی اش را به حضرت محمد (ص) بخشید ، به شکرانه آن باید بهترین سوغاتی های محلی را پخت و و خیرات کرد . درهفته های منتهی به برگزاری جشن رغایب ،پخت و پز سوغاتی های محلی رواج خاصی دارد . از جمله این سوغاتی ها نوعی حلوای محلی است که به سه شیوه و شکل متفاوت تهیه می شود " طبقی ، ضیابری و موچه " که ترکیب ساده و در عین حال ماهرانه ای از آرد برنج ، عسل و دوشاب است که همراه با گردوی خرد شده مزه بسیار لذیذی به خود می گیرد .
جشنواره رغایب هر ساله با استقرار گروههای مختلف مردم و خانواده هایشان در کنار امامزاده عبدالله کلور که به قولی از نوادگان امام موسی بن جعفر ( ع ) هستند از نخستین ساعات اولین جمعه ماه رجب آغاز می شود .
این امامزاده در دره سر سبز شاهرود ، زیر کوه زیبای " پلنگا " در کنار رودخانه شاهرود قرار دارد . محوطه این امامزاده و اطراف آن ، به سبب وجود انبوهی از باغهای میوه ، محیط با طراوت و شادی را به منظور برپایی این جشن فراهم می کند . مردم این منطقه از خلخال ، در این روز ، با لباسهای محلی سعی در پاسداشت فرهنگ و گذشته خود دارند . مردان کت و شلوار و جلیقه هایی از جنس پارچه های بافته شده از پشم بز بر تن می کنند و کلاههایی به شکل تاس و از همین جنس بر سر می گذارند . بعضی از آنها نیز به یاد آبا و اجداد خود تفنگهای سر پر به همراه دارند . زنان منطقه نیز معمولا لباسهای محلی خاصی به نام " شی شلوار " می پوشند .
نخستین برنامه جشن رغایب ، زیارت اهل قبور و زیارت امامزاده عبداله است . حضور در نمایشگاه تولیدات و صنایع دستی منطقه است که نمونه های کوچکی از تولیدات ، صنایع دستی و آداب و رسوم مردم منطقه به نمایش عمومی در می آید . بافت انواع گیوه های محلی منقش به نقش های زیبای طبیعت و نقوش اسلیمی ، نمایش مراحل پخت انواع غذاها ،نان و انواع شیرینی های محلی ، نمایش بافت انوع طناب ها ، نمدها ، گلیم ، جاجیم و لباسهای محلی از بخشهای این نمایشگاه است .
یکی از بخشهای اصلی جشن رغایب ، برپایی بازارچه محلی است . در این بازارچه کسبه وبازاریان منطقه شاهرود ، شهرهای مجاور و حتی استانهای مجاور نیز حضور یافته و اجناس و کالاهای گلچین شده خود را عرضه می نمایند .
خانواده هایی که از صبح در محل جشنواره حضور دارند ، ناهار را در همان محل با انواع غذاهای محلی ، مخصوصا " فسنجان " صرف می کنند . بعد از ظهر نیز بیشتر به اجرای برنامه ها و بازیهای خاص محلی سپری می شود . از جمله این آیین ، مراسم " شنبه درزن خوانی " است . در این مراسم زنان میانسال و پیشکسوت با پر کردن کاسه ای از آب چشمه زلال کنار امامزاده و به نیت بر آورده شدن آرزوهای جوانان دم بخت ، دو عدد سوزن یا سنجاق را در قطعه چوبی کوچک فرو برده و در داخل کاسه آب می اندازند ، سپس اشعار خاصی را زمزمه می کنند . با نزدیک شدن این دو قطعه چون سوزن دار به همدیگر ، به نشانه ازدواج شخص نیت کرده ، فال او خوش یمن تلقی شده و با کف زدن و شعر خوانی حاضران همراه می شود . از دیگر آییهای این روز که ویژه زنان میانسال است ، اجرای مراسم " ایمچه سر " است . در این مراسم ،زنان در چندین گروه دایره ای شکل به دور هم چرخیده و به طور متناوب و با ریتم خاصی دستهای گرده کرده همدیگر را به بالا و پایین می برند . مشابه این مراسم در روز سیزده بدر نیز اجرا می شود .
مردان منطقه نیز در این روز بازیهای خاص را اجرا می کنند ،که از آن جمله بازی " قیشه مزا " یا همان " قیش ووردی " است . این بازی که حول یک دایره بزرگ و در محوطه ای وسیع به اجرا در می آید ، توسط دو گروه اجرا می شود .
در این میان کودکان ونوجوانان هم از تفریح و شادی بی نصیب نبوده و بازیهای خاص خود را انجام می دهند و بدین ترتیب روز جشن رغایب با بازگشت مهمانان و شلوغی مسیر برگشت و .... به پایان می رسد .
